- ἔρις
- ἔρις, ιδος, ἡ (s. next entry; Hom. et al.; Aelian, VH 2, 21; PEdg 48 [=Sb 6754], 16; PGrenf I, 1, 21; LXX; EpArist 250; Philo; Jos., Ant. 14, 470; SibOr 3, 640) acc. ἔριν (Od. 3, 136 al.; TestSol 4, 1 D; JosAs 1:10) Phil 1:15; Tit 3:9 v.l. Pl. ἔριδες 1 Cor 1:11 or ἔρεις (GrBar 8:5 [acc.]; 13:4 [nom.]) 1 Cl 35:5; 46:5 (Ps 138:20 Swete). W-S. §9, 8; B-D-F §47, 3; Mlt-H. 131. Engagement in rivalry, esp. w. ref. to positions taken in a matter, strife, discord, contention Tit 3:9; IEph 8:1. In a list of vices Ro 1:29; (w. ζῆλος) 13:13; 1 Cor 3:3; cp. 2 Cor 12:20; Gal 5:20; 1 Cl 5:5; 6:4; 9:1; (w. φθόνος as Appian, Bell. Civ. 2, 2 §6) Phil 1:15; 1 Ti 6:4; (w. στάσις as Appian, Bell. Civ. 3, 86 §357) 1 Cl 3:2; 14:2; 54:2. ἔ. ἐστὶν ἐπί τινος there is strife about someth. 44:1. Pl. quarrels (Maximus Tyr. 22, 3f; Philo) Ro 13:13 v.l. (w. ζήλοις); 1 Cor 1:11; Tit 3:9; 1 Cl 35:5; 46:5.—B. 1360. DELG. M-M. TW. Spicq. Sv.
Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία. 2015.